In deze klasse heb je weinig punten nodig om kampioen te worden en veel punten om niet te degraderen. Deze, op het oog tegenstrijdige, visie zweeft door de 4e Divisie D. Dat wil zeggen dat de tegenstanders elkaar niet veel ontlopen en in de stand redelijk dicht op elkaar zit. Duidelijk mag zijn dat de Rood-Witten als huidige koploper nog helemaal niet bezig zijn met een kampioenschap maar meer hebben met het zoveel mogelijk verzamelen van punten om in het komend voorjaar lekker onbevangen te kunnen voetballen. Als daar ook nog een periodewinst inzit is dat helemaal mooi.
Net als vorige week meldt zich een paar uur voor de wedstrijd een basisspeler af met de mededeling dat hij griep heeft. Deze keer is het Diego van der Weide. Gelukkig heeft Martijn Beltman een brede basis waaruit hij kan putten. Vol zelfvertrouwen begint AZSV aan de wedstrijd en krijgt van DETO alle ruimte om lekker te voetballen. Het lijkt wel of de Vriezenveners veel respect hebben voor de nummer twee van de ranglijst. Toch doet AZSV niet veel met die ruimte en lijkt het of de lichtvoetige Diego van der Weide node wordt gemist. Maar gelukkig kunnen de Rood-Witten beschikken over Benjamin Roters die steeds vaker als een Rik van der Eerden in zijn beste tijd gaat voetballen. In de negentiende minuut veroverd hij de bal en een met een droge schuiver tekent hij de 0-1 aan. Met één groote en enkele kleine onbenutte kansen breekt de rust aan. Daar komt DETO als herboren uit en zet de Aaltenaren onder druk. Toch komt de gelijkmaker in de 49e minuut uit een hoekschop onverwacht als Sten Knol bij de tweede paal de bal binnen knikt. De organisatie lijkt verdwenen bij de bezoekers en als keeper Guus Vaags zeven minuten later zo op het oog blundert en de 2-1 van Kevin Stokkingreef achter zich krijgt lijkt de wedstrijd op zijn kop te staan. Dat Guus op het verkeerde been stond en hij de van richting veranderde bal met een snelle reactie nog probeerde te redden gaf het geheel een ongelukkige aanblik. Gelukkig herpakt AZSV zich en onder aanvoering van Niek te Veluwe wordt de weg naar voren weer gevonden. Twintig minuten voor het einde speelt Roel Gebbinck zich aan de rechterkant vrij en uit zijn voorzet scoort Benjamin Roters zijn tweede van de middag. Martijn Beltman gooit de verdediging in het slot door Sjoerd Freriks in te brengen terwijl tegelijkertijd de ingebrachte Bohdy van Hal de aanval komt versterken. Dezelfde Bohdy is verantwoordelijk voor de driepunter als na een onnavolgbare actie van Benjamin Roters op de achterlijn de bal door Bohdy in het doel wordt gewerkt. Als later blijkt dat WHC twee punten laat liggen tegen PKC’83 zijn de rood-Witten na zeven speelrondes de trotse koploper.
Opstelling: Guus Vaags, Tom te Veluwe (46 Youk Verheij), Thijmen te Kolste, Ferran Mombarg, Steffen IJzereef, Niek te Veluwe, Roel Gebbinck (70 Sjoerd Freriks), Rutger Ebbers, Giovanni Malawau (82 Akif Agbulut), Quinn Vervelde (70 Bohdy van Hal), Benjamin Roters.
Verslag: Gerrit Nijman
