In deze weken rond de verkiezingen puilt de media over van de oneliners. Het verslag van de wedstrijd Flevo-Boys kun je daarmee ook wel volmaken. Als beide trainers zeggen: “het was wachten tot de bal een keer goed viel” zegt dat alles en hoef je eigenlijk geen verslag meer te schrijven. Een meegereisde afgevaardigde van het bestuur tegen scheidsrechter Weghorst: “hadden we de eerste helft niet beter schriftelijk af kunnen doen”. Op de tribune zijn ‘willen’ en ‘kunnen’ de meest gebruikte woorden.
De wedstrijd begint een kwartier te laat omdat de spelersbus meer dan een half uur in de file staat bij de sinkhole op de A12. Na de wedstrijd is er een vergelijking. Bij de sinkhole zijn twee mensen aan het werk en staan er negen toe te kijken, hetzelfde beeld dat ook te zien op sportpark Ervenbos.
Zoals eerder opgemerkt kon de eerste helft net zo goed schriftelijk afgewerkt worden. Hoogtepunten, zover je daar van spreken kunt, waren schoten van Benjamin Roters en Giovanni Malawau in het begin van de wedstrijd. Nadien trokken de regenbogen meer aandacht. Ook de tweede helft geeft in eerste instantie het zelfde beeld als in de eerste helft. De eerste reële kans voor de Rood-Witten is pas in de 55e minuut. De wedstrijd komt tot leven als Thom Bos in de 68e minuut de bal vanuit een hoekschop achter doelman Guus Vaags werkt. AZSV gooit de netten uit en komt tot het besef dat er best punten weggesleept kunnen worden van de voormalige Zuiderzeebodem. Het is met name de ingevallen Bohdy van Hal die na de wedstrijd de complimenten krijgt. Beide trainers brengen meerdere wissels binnen wat begrijpelijk is maar wel de snelheid uit de wedstrijd haalt. De luchtmacht in de persoon van Thijmen te Kolste wordt naar voren gestuurd maar had defensief al zo veel gegeven dat hij voorin amper het verschil kon maken. Toch geven de laatste tien minuten een beeld dat de veel meegereisde supporters uit Aalten graag eerder in de wedstrijd hadden willen zien. Op basis van die laatste tien minuten was een punt verdiend. Al met al een teleurstellende wedstrijd met een evenredig resultaat.
Iemand die nooit verzaakt en ook vandaag niet is aanvoerder Niek te Veluwe. Meteen na het laatste fluitsignaal van de scheidsrechter schoot hij met de ogen vol bliksem en onweer de catacomben in. Benieuwd of alles nog heel is in de gedateerde kleedkamer.
Door: Gerrit Nijman
